Homeschool is geen automaat

Afgestudeerd 2023, door Amy Sloan

“Mijn dochter heeft echt moeite met liegen; kun je goede fictieboeken aanbevelen die ze kan lezen om dat op te lossen? “Mijn zoon worstelt met zelfbeheersing; ken je een goede unit study die zou kunnen helpen? "Dit voorlezen/gedicht/geheugenwerk/curriculum is echt geweldig in het vormen van deugdzaamheid bij uw kinderen."

Dit zijn de soorten opmerkingen en vragen die ik vaak tegenkom in de homeschool-wereld. Hoewel ik begrijp dat de meeste ouders deze vragen stellen of deze opmerkingen maken vanuit een oprecht, godvruchtig verlangen om hun kinderen getrouwer discipelen te maken, doet iets in deze benadering van 'deugdvorming' of 'karakterontwikkeling' me altijd ineenkrimpen.

Ik zou zelfs zo ver willen gaan om te zeggen dat ik geen homeschool doe om van mijn kinderen deugdzame mensen te maken. Ik kies geen romans voor hen als een stiekeme manier om de zonde te bestrijden. Hoezeer ik ook van ons geheugenwerk voor poëzie hou, ik geloof niet dat die gedichten mijn kinderen zullen heiligen. Het gebruik van een goed hulpmiddel voor thuisonderwijs in een poging om het karakter van onze kinderen te manipuleren of te vormen, dient noch hun ziel, noch hun opleiding. Voordat ik verder ga om te verduidelijken wat ik doe niet Met deze misschien enigszins schokkende uitspraken bedoel ik mijn primaire zorg.

Christelijke ouders willen terecht dat hun kinderen het goede kiezen en het kwade mijden. We willen dat ze geloven wat waar is, liefhebben wat goed is en bewonderen wat mooi is. We hebben bepaalde prioriteiten voor het soort mensen dat we op een dag hopen te verlaten. Maar het is wanneer we onze einddoelen en onze bron van hoop uit de maling nemen dat het mis gaat.

Als het uiteindelijke doel van onze educatieve keuzes het inprenten van deugdzaamheid is, lopen we het risico zeer morele heidenen op te voeden. Deugd los van de Drie-enige God is leegte. Gehoorzaamheid zonder liefde voor Christus is de dood. Als we besluiten om thuisonderwijs te geven om onze kinderen te redden, is onze hoop op het verkeerde gevestigd. Alleen de Heilige Geest kan de harten van onze kinderen veranderen. Alleen de vreze des Heren is het begin van wijsheid.

Homeschool (zoals christelijk ouderschap in het algemeen) is geen automaat. Je drukt niet op de juiste knoppen (het juiste op karakter gebaseerde curriculum, het ideale voorlezen, de perfecte verzameling geheugenwerk) en krijgt het juiste resultaat (aardige, christelijke jongen). Wanneer ons thuisonderwijs, curriculumkeuzes of gezinsnormen (allemaal goede dingen, zou ik kunnen toevoegen) onze idolen worden, hebben we onze hoop gevestigd op dingen die ons uiteindelijk altijd zullen teleurstellen.

Maakt het dan uit? Laat me duidelijk zijn, opdat ik niet verkeerd begrepen word. Natuurlijk maakt het uit wat we lezen, wat we onthouden en hoe we onze tijd besteden. Onderwijs is natuurlijk een proces van het voeden van de vorming van de geest en verbeeldingskracht, van het aanmoedigen van nederigheid en lofprijzing terwijl we de werken van God aanschouwen. Natuurlijk zullen de dingen die we regelmatig zien, invloed hebben op de manier waarop we denken.

1 Korinthiërs 15:33 zegt duidelijk: “Laat u niet misleiden: 'Slecht gezelschap bederft goede gewoonten.'” Ik denk dat dit net zo goed geldt voor de dingen die we lezen en hoe we onze tijd besteden als voor onze letterlijke vrienden.

Ons wordt geboden om aan bepaalde dingen te denken in plaats van aan andere: ‘Tenslotte, broeders, al wat waar is, al wat edel is, al wat rechtvaardig is, al wat zuiver is, al wat lieflijk is, al wat goed is, als er is enige deugd en als er iets prijzenswaardigs is - mediteer over deze dingen. (Filippenzen 4:8)

Ons is duidelijk een serieuze roeping van God Zelf toevertrouwd om onze kinderen door woord en voorbeeld tot discipelen te maken. (Deuteronomium 6) Maar we moeten nooit misleid worden door te denken dat onze hoop ligt in het op de "juiste" manier doen van dit hele ouderschap. Thuisonderwijs gaat onze kinderen niet redden. Poëzie zal onze kinderen niet redden. Voorleestijd zal onze kinderen niet redden. Dat kan alleen Jezus.

Daar kunnen we in onze trots een beetje geïrriteerd door raken, toch? Zoals, wacht, waardeert God niet alle offers die ik breng voor mijn kinderen en alle uren die ik heb besteed aan het onderzoeken van het leerplan en het aanpassen van deze epische thuisschoolervaring? Maar zeggen we op dat moment niet echt zoiets als "God is mij iets schuldig"? In plaats daarvan moeten we ons hart verootmoedigen voor de Heer. Hij is de Pottenbakker; wij (en onze kinderen) zijn de klei. En is dat eigenlijk geen hoopgevend iets?

Wat als je toch niet het perfecte curriculum hebt gekozen? Wat als je de boekenlijst niet perfect hebt samengesteld? Wat als je het verprutst en tegen je kinderen schreeuwt?

Als je een automaatmentaliteit hebt, kun je maar beter hopen dat je meer 'juiste' dan 'verkeerde' knoppen hebt ingedrukt. Wat is er angstaanjagender voor de christelijke ouder? Maar wat als het geen automaat is? Wat als u en uw kinderen kunnen rusten in de armen van een God die "zichzelf niet kan verloochenen", die zijn Zoon zond om voor zijn volk te sterven toen wij nog zondaars waren?

Wat als het uiteindelijke resultaat van je kinderen niet gaat over de woorden die je leest en reciteert op je thuisschool, maar over het vleesgeworden Woord? Deugd kan niet ons uiteindelijke doel zijn. Het opvoeden van goede (of zelfs uitzonderlijk deugdzame) kinderen kan niet het uiteindelijke doel zijn in onze homeschool. Per slot van rekening konden zelfs heidense filosofen en historici een goed moreel karakter aanmoedigen.

Bid in plaats daarvan met en voor je kinderen dat ze de Heer, hun God, zullen liefhebben met heel hun hart, ziel, verstand en kracht. Bid dat de liefde van Christus rijkelijk in hun hart mag wonen door het geloof. Vestig uw hoop op het werk van de Heilige Geest.

Stap weg van de automaat en je verwoede pogingen om je kinderen te redden. God heeft er al voor gezorgd.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op HumilityandDoxology.com